En waarom steelt iemand een kool, vraag ik me af. Het is niet bepaald de diva onder de groenten. Eerder een wat saai geval. Was het soms de spanning om iets mee te nemen wat niet van u is? Of heeft u een onbedwingbare voorliefde voor koolsoorten, waardoor u zichzelf simpelweg niet in bedwang kon houden? Hoe dan ook, het moet nog een flinke klus geweest zijn om die kool los te krijgen van zijn steel en onder uw jas verstopt mee naar huis te nemen.
Wist u dat wij er drie maanden over gedaan hebben om de koolplanten groot te brengen? Het waren echte zorgenkindjes, die continue geplaagd werden door slakken. Onze kinderen hebben zelfs kruiwagens vol schelpen rondom de stelen gestrooid, maar daar hadden die slijmbeesten maling aan. Iedere week visten we de slakken eruit en gaven ze vliegles. Uiteindelijk hebben we gaas over de planten heen gespannen. En het net extra strak vastgezet, maar dat heeft u vast wel gemerkt.
Misschien dat u met deze wetenschap, met terugwerkende kracht, nog meer nageniet van de maaltijd? Trouwens, ik ben wel nieuwsgierig wat u er van gemaakt heeft. Is onze kool beland in een smakelijke ovenschotel? Of als stamppotje met een lekkere rookworst? U heeft er toch wel uw best opgedaan?! Want de wetenschap dat onze kool uiteindelijk ergens in een greppel ligt te rotten, is niet te verdragen. Mocht u overigens nog eens op bezoek willen komen, bespaar uzelf de moeite. Onze tuin is nu leeg en bijna winterklaar. Maar volgend jaar? Vraag het ons gewoon en dan planten wij graag een extra kool, speciaal voor u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten